Stage op Saint John of God, Nyika NP & Project Bula

Hallo mzungu’s in Nederland!

Hoe is het daar in ons koude kikkerlandje? Zijn jullie al uitgegleden, ondergesneeuwd of bevroren thuis gekomen? Wat ben ik blij dat ik al die ellende dit jaar oversla! Hier in Malawi gaat alles zijn gangetje. Op een aantal regendagen na is het hier lekker, zonnig weer. Komend weekend zullen wij onze kerst door gaan brengen bij Thumbi View Lodge in Cape Maclear (check Google afbeeldingen!). Ondanks de pogingen van Melis om ons een beetje in de kerstsfeer te brengen d.m.v. haar kerstmuziek, wil dat kerstgevoel maar niet komen met dit weer.

Wij zitten inmiddels alweer in onze derde stageweek in het algemene ziekenhuis. De eerste week hebben we alle drie doorgebracht op de kinderafdeling. De eerste dag zagen we kindjes met malaria, sepsis (een diagnose die hier erg snel wordt gegeven, meestal wanneer een kind negatief is getest op malaria, maar wel ontstekingswaarden in het bloed heeft. In onze ogen geen “echte” sepsis) en een baby met een groot abces in zijn nek. Dit abces was wel heftig om te zien, je kon goed zien dat het baby’tje erg veel pijn leed. Omdat dit ziekenhuis niet over de juiste middelen beschikt om de baby te behandelen, is de baby doorverwezen naar een ziekenhuis in Lilongwe (dit is ongeveer 8 uur rijden). Diezelfde dag werden er meteen zeven van de acht kindjes ontslagen, waardoor er nog maar één overbleef. De hele week zijn er weinig nieuwe kinderen opgenomen, er was telkens maar sprake van één of twee patiëntjes op de afdeling. Hoewel het knuffelgehalte van de kindjes op pediatrie ontzettend hoog was, is deze afdeling mij een beetje tegengevallen. Ik had verwacht meer te zien en had gehoopt meer te kunnen doen. De verpleegkundigen gaan eigenlijk alleen over de verpleegtechnische vaardigheden en de medicijnen. Naast dat gebeurt er vrijwel niks. Dit leidde tot hele dagen op een stoel zitten, spelletjes spelen op mijn telefoon en kletsen. Dit laatste hebben we veel gedaan. De collega’s in het ziekenhuis zijn ontzettend aardig, grappig en geïnteresseerd. Gastvrij en behulpzaam zijn ze ook; zo zijn we een keer uitgenodigd bij een dokter thuis om daar te eten (dat was lekker!!) en hebben er al twee verpleegkundigen voor ons gekookt in ons eigen huis. Hebben we toch maar goed voor elkaar.

De tweede week is Stephan begonnen op Female Ward en zijn Melis en ik begonnen op OPD (Out Patient Department). Op deze afdelingen lopen we twee weken stage, volgende week switchen we weer. Op OPD is wat meer te doen dan op de kinderafdeling. Hoewel het voor ons als Nederlanders voelt alsof we nog steeds niks uitvreten, kunnen wij onszelf hier wel redelijk bezighouden (zolang er patiënten zijn, dat is ook niet altijd vanzelfsprekend). Onze werkzaamheden bestaan dan vooral uit het meten van vitale functies en injecties geven. Afgelopen maandag zijn we mee geweest naar een outreach clinic met MCH. Dit was een kliniek in een dorpje waar zwangere vrouwen en moeders met kinderen naar toe konden komen. Bij de zwangere vrouwen werd er gecheckt of alles nog in orde was, de kinderen werden gewogen en gevaccineerd. Ik heb hier een ontzettend leuke dag gehad. De mensen (en vooral de baby’tjes!!!) waren zo ontzettend lief. Sowieso de manier waarop vrouwen hier met hun kinderen omgaan is prachtig. Zij dragen hun kinderen altijd dichtbij, op hun rug. Je ziet aan de kindjes hoe rustgevend dit voor hen is; ik heb nog nooit een kindje zien huilen terwijl het bij zijn/haar moeder op de rug zat. Daarnaast wordt er heel makkelijk in het openbaar borstvoeding gegeven, soms wel twee jaar lang. De band tussen moeder en kind is hier zo hecht, dat zie je aan alles. Malawiaanse kinderen worden heel netjes, gedisciplineerd en met veel liefde opgevoed. Daar kunnen een aantal Nederlandse ouders een hoop van leren.   

Elke dinsdag en elke donderdag worden er operaties gedaan. Wij mogen deze operaties ten alle tijde bijwonen, wanneer we willen. Dit doen we dan ook graag! Ik heb o.a. twee keizersneden mogen meemaken en twee keer een hysterectomie (=baarmoeder verwijderen) mogen zien. Heel mooi om deze operaties te zien. Minder mooi om te zien hoe er door de staf wordt gehandeld. Zo werken de chirurgen en verpleegkundigen heel “steriel”, maar dragen zij tijdens het opereren wel horloges, oorbellen, ringen en armbanden. Ook wordt er veel gekletst tijdens de operaties. Niks mis mee, tot een bepaalde hoogte, maar er wordt gerust keihard gelachen, geschreeuwd en zelfs muziek gedraaid terwijl de patiënt gewoon bij bewustzijn is. Ik zou me er persoonlijk niet zo prettig bij voelen als mijn baarmoeder werd verwijderd door chirurgen die de hele tijd aan het lachen zijn en staan te dansen op muziek, denk ik.

Naast werken in het ziekenhuis, is er ook nog ruimte geweest voor andere dingen. In mijn vorige blog schreef ik over Nyika National Park, wat toen niet doorging. Inmiddels hebben we dit park wél bezocht en wat was dat mooi! We zijn met de pick-up van Ofwa naar Nyika toegereden. We stonden vroeg op, om vier uur ’s nachts, omdat we een eind moesten rijden. Een lange rit, maar dit was het zeker waard. We reden door een prachtige omgeving die me heel erg aan the Lion King deed denken. Veel zand, grasvlakten, rotsen en van die typische Afrikaanse bomen (ik weet niet wat de naam van deze bomen is). De olifantenstront op de weg en de kuddes antilopen, zebra’s en steenbokken maakten het helemaal af. Hoewel er ook olifanten en hyena’s in Nyika zouden moeten rondlopen, hebben wij deze helaas niet gezien.

Project Bula

Ondertussen ben ik ook bezig geweest met het zoeken naar een project waar ik het geld wat ik in Nederland heb opgehaald in wil steken. Ik voel druk, omdat ik zeker wil weten dat jullie geld goed wordt besteed. Dit is soms nog wel eens lastig omdat Malawi een ontzettend corrupt land is. Ik heb een tijd nagedacht aan welke mensen ik het geld wil besteden. Wil ik het besteden op mijn stageplek? Wil ik het besteden aan zorg? Wil ik het besteden aan ouderen, jongeren of kinderen? Ik wil het geld het liefst besteden aan de armere mensen van Malawi, in de dorpen. Daarnaast wil ik graag dat het iets is voor op de langere termijn.

Ik heb hier gezien dat onderwijs zó belangrijk is, wil je in Malawi iets op kunnen bouwen. Veel problemen in Malawi zijn op te lossen door simpelweg mensen voor te lichten over bijvoorbeeld voorbehoedsmiddelen (voorkomen verspreiden van HIV, doodsoorzaak nummer 1 in Malawi), het gebruik van muskietennetten (voorkomen van malaria), anticonceptie (tienermoeders) etc. Daarnaast hebben mensen met een opleiding vanzelfsprekend veel meer kans op een baan. In de dorpen komt het helaas vaak voor dat kinderen vroeg stoppen met school of helemaal niet naar school toe gaan. Kinderen raken verveelt, waardoor zij vroeg seksueel contact hebben met (veel oudere) mannen en op jonge leeftijd kinderen (en HIV) krijgen. De reden dat de kinderen in de dorpen niet naar school gaan, is vaak vanwege de verre afstand. Scholen bevinden zich namelijk vaak in de steden, wat ver lopen is. Dit is ook het geval in Bula, een dorpje in de bergen, ongeveer een uur rijden vanaf Mzuzu. De dichtstbijzijnde basisschool ligt ongeveer 15 km verderop. De weg die door Bula loopt is één grote zandweg. Wanneer het goed geregend heeft, kunnen wij het dorp niet bereiken vanuit Mzuzu. Stel je voor dat jouw kind een jaar of zes is en elke dag, tijdens het regenseizoen, 15 km heen en 15 km terug moet lopen naar zijn/haar school. Begrijpelijk dat ouders hun kinderen dan liever thuis houden om hun te helpen op het land.

Een aantal jaren terug heeft het dorpshoofd van Bula een nursery (soort kleuterschool) gebouwd, midden in het dorp. Hij heeft plannen om hier een basisschool aan vast te maken, maar hier is nog geen geld voor. De nursery moet duidelijk gerenoveerd worden (zie foto’s). De grond is kapot, de schoolborden voldoen niet, kinderen moeten op de grond zitten, er is één toilet voor zowel leraren als kinderen, er is geen plek om te spelen, er is een tekort aan boeken en er is geen keuken. Veel mensen in het dorp houden hun kinderen thuis, vanwege de slechte omstandigheden. Het dorpshoofd hoopt dat er meer kinderen zullen komen wanneer de nursery gerenoveerd is. Dit lijkt me een heel mooi project om mee aan de slag te gaan, dus ik heb besloten om hier het geld aan te gaan besteden. Ofwa heeft een boerderij vlakbij deze plek en wil heel graag meewerken. Hij wil, als wij niet meer in Malawi zijn, de plek verschillende keren bezoeken en ook vrijwilligerswerk doen. Melissa is ook enthousiast geworden, dus zij wil waarschijnlijk ook geld in gaan zamelen. Dit is ook hard nodig! Met het bedrag wat ik nu heb opgehaald kan ik al zeker mooie dingen doen, maar met meer geld zou ik nog veel meer kunnen doen. Ik ben nog druk in gesprek met de nursery over wat wij precies kunnen waarmaken, maar ik houd jullie op de hoogte.

Ik wens jullie hele fijne feestdagen en alvast een spetterend 2018. Morgenavond om 19 uur zullen wij naar Cape Maclear vertrekken, een reis die ongeveer 10 uur zal duren. Ik ben benieuwd hoe het is om hier kerst te vieren, dus kijk er erg naar uit!

Heel veel liefs,

Chifundo Banda

Prisca, een collega, heeft mij een Malawiaanse naam gegeven. Anneloes is écht te moeilijk! Chifundo betekent “kindness” (EINDELIJK ERKENNING) en Banda is een Malawiaanse achternaam die hier vaak voorkomt. Met Prisca in de buurt ga ik als Chifundo door het leven.