Monire mose!

Monire mose! (Hallo allemaal)

Hier is ie dan, mijn allereerste blog vanuit Malawi! Drie dagen geleden stapten Melissa en ik op het vliegtuig naar Malawi (zonder Stephan, die kon last minute niet mee omdat zijn paspoort niet op tijd terug was van de ambassade...). Het afscheid nemen was moeilijk, maar toch zijn we vertrokken. De reis was vreselijk. Tijdens al dat wachten pakten Melis en ik het liefst het eerstvolgende vliegtuig terug naar Nederland. We hebben geen oog dicht gedaan en zagen het echt niet zitten om hierheen te komen. Eenmaal op het vliegveld, stond mrs Tembo op ons te wachten. Eindelijk, we waren er! We werden ontzettend fijn opgevangen en hebben op het vliegveld meteen een Malawiaanse simkaart gekocht en geld gewisseld. Wat een onhandige munteenheid is de Kwacha zeg; wanneer je geld wisselt krijg je een enorme stapel briefjes terug.

Vanuit het vliegveld zijn we naar de Nursing Council gereden in Lilongwe om wat papierwerk te regelen. Dit duurde ontzettend lang allemaal, voor mijn gevoel hebben we hier wel drie uur gezeten. Vervolgens zijn we ergens in de buurt iets gaan eten. Heerlijk was het! Uiteindelijk zijn we pas aan het einde van de middag naar ons huisje toe gereden. Je kunt je vast voorstellen hoe moe en chagerijnig Melis en ik waren. Toch leefden we helemaal op toen we in de auto zaten: een lekker Afrikaans muziekje op de achtergrond en een prachtige omgeving met mooie mensen. Vrouwen die van alles meesjouwden op hun hoofd (zonder handen, hoe dan?!), baby's in een doek gewikkeld achter op hun moeders rug, groepjes mensen die aan het chillen waren langs de weg, sterke geuren van wiet, armoedige huisjes die je eigenlijk geen huisjes kan noemen, grote kampvuren (het is hier om 18:00 uur pikdonker en er is hier geen straatverlichting) etc. Het viel ook al meteen op dat dingen hier anders gaan dan bij ons in Nederland. Zo reden we 's avonds in het donker op de weg en had de chauffeur nog houtskool nodig. Hij stopte langs de weg, toeterde, en vanaf de zijkanten kwamen er mensen aan gerend met zakken houtskool. De chauffeur betaalde en reed weer verder. Grappig dat dit hier zo gaat, dit zal je in Nederland nooit zien.

Uiteindelijk bij het huisje aangekomen, zijn Melis en ik direct naar bed gegaan. De volgende ochtend moesten we om 10:00 uur weer klaar staan. Mrs Tembo zou ons ophalen en rondleiden door het ziekenhuis en de omgeving. Het ziekenhuis hebben we toch niet kunnen zien deze dag, "they weren't ready for us", dus we zouden snel hierlangs gaan: maandag. Wel hebben we kennis gemaakt met Charles, de directeur van de psychiatrische instelling. Hij heeft ons snel even de instelling laten zien. In het deel waar de kinderen met een verstandelijke beperking werden opgevangen, werden we op een bijzondere manier ontvangen. "Mzungu!" (betekent blanke) werd er geroepen. Vol bewondering keken ze naar onze huidskleur en voelden ze aan onze huid.

Na het bezoek aan de psychiatrische instelling zijn we naar de supermarkt gereden. Tegen verwachting in, verkopen ze hier gewoon alles. De voorraden shampoo, deo, tampons etc. waren dus niet nodig. Daarnaast is het hier eigenlijk helemaal niet zo goedkoop als verwacht. Je betaalt voor boodschappen hier ongeveer dezelfde prijs als in Nederland.

Teruggekomen bij ons huisje wilden Melis en ik onze spullen uitpakken, toen er op onze deur werd geklopt. "Hi, I'm Ofwa" zei de man die voor de deur stond. Ofwa is een Malawiaanse boer waarmee andere Nederlandse studenten twee jaar terug contact hadden. Via hen heeft Stephan een tijd terug zijn nummer gekregen. Sindsdien hebben zij contact. Ofwa betekent "welkom", en ons welkom laten voelen kan hij heel goed! Hij heeft ons een hoop verteld over Malawi en is van plan om ons veel te laten zien.

Toen we met Ofwa aan het kletsen waren in ons huisje, kwam er een vrouw binnen om met ons mee te kletsen. Dat is blijkbaar normaal hier; mensen lopen gewoon bij elkaar naar binnen zonder enige uitnodiging. Hen dan vervolgens wegsturen is beledigend, dit kun je dus beter niet doen. 

Nadat onze visite weg was, rammelden we van de honger dus begonnen we met koken. Één seconde later viel de stroom uit. We hadden niks anders te eten in huis en het was al donker, dus iets te eten halen ging niet. Na ongeveer anderhalf uur hebben we contact opgenomen met mrs Tembo. Zij heeft ons toen opgehaald en meegenomen naar een afhaalrestaurant. Vervolgens hebben we kaarsen gehaald. Teruggekomen bij ons huisje zijn we maar weer gaan slapen; er was nog steeds geen stroom en we wisten niks anders om te doen.

Vanochtend werden we, net als gisteren, om 05:00 uur gewerkt door een bloedirritante haan. We hebben de rest van onze spullen uitgepakt en gewacht op Ofwa, waarmee we om 14:30 uur een afspraak hadden. We zijn samen met hem naar de markt geweest om wat eten te kopen. De markt zag er geweldig uit! Heel anders in Nederland en heel groot. Ik zou graag foto's uploaden, maar met foto's maken moet je hier voorzichtig zijn. Als je een foto maakt wilt de persoon die erop staat hier geld voor hebben. Als we hier een tijdje zijn en onze gezichten wat bekender zijn, gaat dit waarschijnlijk makkelijker.

Na ons bezoek aan de markt zijn we door de ghetto gereden. Dit was best heftig om te zien. We zijn hier alleen doorheen gereden, dus hebben niet goed bij de huisjes naar binnen kunnen kijken. Wat ik ervan kon zien, zag het er niet goed uit. Ofwa vertelde ons verhalen over armoede in Malawi. Zo vertelde hij bijvoorbeeld dat veel (jonge) vrouwen de prostitutie in gaan om aan geld te komen. Ook heeft hij iets verteld over de corruptie in Malawi; je kunt hier alles, zolang je geld hebt. De helft van de mensen die op de weg rijden heeft bijv. nooit een rij-examen gedaan; zij hebben hun rijbewijs gekocht. Zo kan ik nog lang doorgaan, maar dat ga ik niet doen want deze blog is nu al veel te lang.

Ook vanavond viel de stroom tijdens het koken weer uit, dus hebben we koude pasta met iets wat op een saus lijkt gegeten. Ik ben bang dat we hieraan zullen moeten wennen. Maandag begint onze stage, maar we gaan vragen of het mogelijk is om te beginnen als Stephan er ook is (die komt a.s. woensdag aan). Nou, ik houd jullie op de hoogte!

Liefs,

Anneloes